Neden Paylaşmak Zorundayız?

Kendi kendine yetmek diye bir şey yok! Kadın ya da erkek olarak kendi başımıza çok şey başarabiliriz, birine sırtımızı yaslamadan inanarak, çalışarak, çabalayarak istediklerimizi elde edebiliriz. 

Ama doğduğu andan itibaren tek yaşayarak hayatta kalması mümkün olmayan bir varlık olarak, sinir sistemimiz de başkalarıyla bağlantıda olmaya ihtiyaç duyuyor. Böylece güvendeyim diyor! Varsa yaraları, kızgınlıkları, kırgınlıkları kendi kendini tamir ediyor. 

Bireysel ya da toplumsal olarak zorlandığımız günlerde tanıdığınız ya da tanımadığınız birine destek olmak ona iyi geleceği kadar size de iyi gelecektir. Sevgi, şefkat paylaşıldığında artarken; öfke, üzüntü ise paylaşıldığında yok olup giden duygulardır. Bu sebeple plansız, programsız, beklemeden ilk adımı atın! 

Av. Barış Mükyen